با لجبازی فرزندمان چه کنیم؟
تاریخ انتشار: ۱۳ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۵۳۴۱۵۳
به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از یزد، اکثر والدین سن لجبازی کودک را نمی‌دانند و به رفتار کودک دو ساله که بر مبنای اقتضای سن خود بر خواسته اش اصرار می‌کند، لجبازی می‌گویند. در حالی که می‌توانند به سادگی حواس این کودک نوپا را به مسئله‌ای دیگر پرت کرده و خواسته خود را عملی کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
لجبازی از چه سنی در کودک شکل می‌گیرد و دلیل این رفتار چیست؟ با امینه قلی پور، کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی به گفتگو نشستم.
او در این باره گفت: لجبازی یا رفتاری شبیه به آن در سن دو تا سه سالگی از مراحل رشد کودک و بسیار طبیعی است.
این روان درمانگر و بازی درمانگر کودک ادامه داد: لجبازی از چهار سالگی به بعد کمی غیر عادی است و برخورد والدین این رفتار را در کودک شدت می‌دهد.
کودک اغلب برای جلب توجه و محبت، لجبازی می‌کند که عموما والدین در برابر این روش رفتار نادرستی از خود نشان می‌دهند و همین امر موجب تشدید رفتار لجبازی در کودک می‌شود.
کارشناس حوزه اختلالات یادگیری بیان کرد: هر گونه برخورد و مقاومت والدین در برابر کودک باعث تشدید اوضاع می‌شود. مثلا کودک می‌گوید، می‌خواهم این لباس را به تن کنم و والدین مخالفت می‌کنند. این مخالفت‌ها لجبازی کودک را تحریک و تشدید می‌بخشد.
والدین باید به کودک خود حق انتخاب داده و مثلا بگویند این لباس زرد را می‌پوشی یا لباس قرمز.
یک راهکار کاربردیخانم قلی پور ادامه داد: برای درمان لجبازی کودک ۳ سال به بالا مخصوصا برای لجبازی که از سر عدم توجه والدین و مشغله آنان باشد (چه کار باشد، چه مشغول شدن به موبایل) از روش cprt استفاده می‌شود که برای سنین ۳ تا ۸ سالگی مناسب است.
در این روش مادر برای اینکه به فرزندش بفهماند به او توجه می‌کند، روزی نیم ساعت نه بیشتر، تکنیکی را پیاده می‌کند. اگر از نیم ساعت بیشتر شد، نتیجه مطلوب حاصل نمی‌شود.
مادر روزی نیم ساعت در ساعت و مکان مشخص یک روفرشی یا پتویی را پهن کند و اسباب بازی‌ها و وسایل سرگرمی کودک را روی آن بچیند. این اسباب بازی‌ها و سرگرمی‌ها می‌توانند حتی ظرف و ظروف آشپزخانه نیز باشند.
این روان درمانگر افزود: مادر بهتر است عروسک، وسایل آشپزخانه، کاردستی، نقاشی و سایر وسایل کودک را بر روی پتو بچیند. در این نیم ساعت مادر به هیچ عنوان گوشی تلفن در دست نگیرد. با هیچ یک از اعضای خانواده صحبت نکند و هیچ کاری جز کنار کودک بودن را انجام ندهد. در این مدت زمان مادر فقط کنار کودک خود بوده و بازیش را تماشا کند، اما وارد بازی نشود.
بعد از دقایقی که کودک مشغول بازی شد، به او بگوید "دوست داری که من هم وارد بازی بشم یا نه؟ " اگر کودک اجازه داد وارد شود.
اگر حین بازی، کودک با خشم عروسک یا اسباب بازی خود را خراب کرد، مادر به کودک بگوید که نباید این کار را انجام دهی، اما به جای آن می‌تونی به کیسه بوکس خود ضربه بزنی (اگر نبود به بالشت ضربه بزند).
همچنین اگر کودک خواست با خط خطی کردن دفتر نقاشی خود را پاره کند، مادر بگوید الان نمی‌توانی این کار را انجام دهی، اما به جای این کار می‌توانی با رنگ انگشتی رنگ بازی کنی و در هر دو حالت (ضربه زدن به کیسه بوکس یا بازی با رنگ انگشتی) کنار کودک خود باشد.
هدف از این کار آنست که که وقتی کودک از کاری منع می‌شود، حتما جایگزین مناسب در همان سطح برای بازی قبلی پیشنهاد و ارائه شود.
به گفته خانم قلی پور تکنیک CPRT که حتما باید در یک ساعت مشخصی از روز انجام شود، برای بهبود رابطه والد و کودک مناسب است و اگر به صورت مرتب و مستمر انجام شود، بسیار کمک کننده خواهد بود.
این تکنیک حداقل باید یک ماه استمرار داشته باشد تا کودک رفتار پرخاشگرانه و لجبازی را ترک کند و مادر متوجه تغییر رفتار کودک شود.
ملاحظات تکنیک CPRT
اول اینکه حین بازی به هیچ وجه کودک را نصیحت نکنید. نگویید به این اسباب بازی دست نزن و.
دوم آنکه پیشنهاد دهنده بازی نباشید.
سوم آنکه دست کودک را باز بگذارید. اگر کودک خواست بیش از نیم ساعت بازی کند، از ساعت شنی‌هایی که نیم ساعته هستند می‌توان استفاده کرد یا اگر نبود از ساعت شنی‌های ۵ دقیقه‌ای که ۵ دقیقه آخر را نشان دهد و به کودک بگویید ۵ دقیقه بیشتر فرصت نداریم.
این روش برای تشویق کودک به ادامه بازی است. چون کودک درکی از مفهوم زمان ندارد و همین مساله ممکن است باعث لجبازی کودک برای ادامه بازی شود.
وقتی والدین می‌بینند کودک نسبتا حرف گوش کن دیروز، امروز برای رسیدن به خواسته خود (اشتباه یا درست) اصرار دارد و به حرف آنان اهمیتی نمی‌دهد، دچار ناخوشایندی و حتی سردرگمی می‌شوند که چه کنند تا فرزند عزیزشان با اصرار برخواسته نادرست خود به بیراهه نرود؟!
در سن حساس نوجوانی والدین باید بهترین یار و همراه نوجوان باشند و اجازه ندهند حس تنفر، خشم و دور بودن از والدین در نوجوان پدید آید.
نوجوان به مقتضای سن تحت تاثیر هورمون‌های رشد است. او از سویی دیگر می‌خواهد استقلال یابد. از این رو تعارضاتی بین خواسته او و خانواده شکل می‌گیرد.
برای دست یابی به راهکار مناسب و حل این معضل با دکتر عطاییان به گفتگو نشستم.
راهنمای عملی به والدین هنگام مخالف جویی نوجوانافشین عطاییان متخصص اعصاب و روان در گفتگو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از یزد، گفت: والدین، چون نمی‌دانند که در برابر مخالف جویی نوجوان چه کنند، به روش‌های متعارف عکس العمل نشان می‌دهند و مایوسانه دست به اقدامات بی فایده می‌زنند.
او ادامه داد: والدین ابتدا با نوجوان جدی شده و تحکم می‌کنند، اما چون موثر واقع نمی‌شود سراغ نصیحت می‌روند و وقتی کارساز نبود به سرزنش و تمسخر متوسل می‌شوند. برخی هم بدتر سراغ تهدید و تنبیه نوجوان می‌روند که برای مقابله با مخالفت بی فایده است.
عطاییان افزود: برای برخورد با رفتار مخالف جویی نوجوان تنها راهکاری که وجود دارد، مدارا کردن با نوجوان است. نوجوان هنگامی که برخورد مناسب پدر و مادر را در مقابل مخالفت و سرکشی خود ببیند، احساس گناه کرده و ممکن است حتی از پدر و مادر نیز عذرخواهی و ابراز پشیمانی کند.
والدین باید بدانند رفتار مخالفت جویانه نوجوان به دلیل کسب استقلال است و باید به شیوه صحیح، میل استقلال طلبی نوجوان را مدیریت کنند.
فرزند پروری هنر مهمی است که والدین باید در آن مهارت کافی داشته باشند. فرزندان در هر سنی پدر و مادر را با چالش‌هایی مواجه می‌کنند که بهترین راهکار رویارویی با این چالش ها، کمک گرفتن از تجربه و مشاوره افراد خبره است.
والدین همچنین می‌توانند با شماره گیری ۱۴۸۰ (صدای مشاور) از مشاوره رایگان بهره‌مند شوند.
گزارش از الهام وادی
انتهای پیام/و
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: لجبازی های کودکان روانشناسی کودکان لجبازی کودک اسباب بازی بازی کودک نیم ساعت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۵۳۴۱۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برای تقویت میدان کتاب کودک و نوجوان چه باید کرد؟
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، دوران کودکی و نوجوانی، مهم‌ترین دورانی است که در آن شخصیت، هویت و سبک زندگی افراد شکل می‌گیرد و نظام‌های اعتقادی و ارزشی در نهاد آنان پایه ریزی می‌شود. ازاین رو، تولید و مصرف محتوا در زیست بوم فرهنگی کودک و نوجوان، ضرورتی راهبردی و سبک ساز است. در این میان، «محتوای ادبی» در پویایی این زیست بوم و الگوسازی در زمینه سبک زندگی، نقشی پررنگ دارد. بررسی‌ها نشان می‌دهند، سهم حوزه کودک و نوجوان در اسناد بالادستی ناکافی است.
دفتر مطالعات آموزش و فرهنگ مرکز پژوهش‌های مجلس در پژوهشی با عنوان «تولید و ترویج محتوای ادبی برای کودک و نوجوان؛ واکاوی سیاستی و راهکارهای تقنین» آورده است، سیطره محصولات و خدمات ادبی، هنری و رسانه‌ای بر سبد مصرف فرهنگی کودکان و نوجوانان، تولید و مصرف محتوا در این زیست‌بوم را به ضرورتی راهبردی تبدیل کرده است. در این میان، محتوای ادبی می‌تواند در پویایی زیست‌بوم و الگوسازی در زمینه سبک‌زندگی، نقشی پررنگ داشته‌باشد. زیرا پیوند محتوای ادبی با زیبایی‌ها و جاذبه‌های هنری ناگسستنی بوده و در چنین بستر و قالبی، ظرفیت فراوانی برای انتقال پیام‌ها و مفاهیم به ظریف‌ترین و مؤثرترین شکل وجود دارد.
* سهم حوزه کودک و نوجوان در اسناد بالادستی ناکافی است
این پژوهش بیان می‌کند که بنابر بررسی چارچوب سیاستی کنونی، سهم حوزه کودک و نوجوان در اسناد بالادستی ناکافی است. همچنین سیاست‌های واضح، ملموس و هدفمندی در این زمینه وجود ندارد. در مصوبات و مقررات تخصصی‌تر نیز راهبردهای موجود کم‌رمق بوده و جامعیت لازم را ندارند. بررسی آرایش نهادی این حوزه نیز نشان‌دهنده فعالیت جزیره‌ای، موازی‌کاری و تشتت در تولی‌گری است.
* نبود نقشه راه راهبردی در حوزه کودک و نوجوان
این پژوهش نبود نقشه راه راهبردی در حوزه کودک و نوجوان را به‌عنوان یکی از چالش‌های تولید و ترویج محتوای ادبی برای این قشر دانست و بیان کرد که خلأ برنامه راهبردی، تلقی نشدن مسائل کودک و نوجوان به‌عنوان اولویتی بنیادین و ضعف در چارچوب سیاستی و نهادی موجود، به ساده‌انگاری، تشتت و نبود انسجام در سطوح مختلف سیاستگذاری و اجرا در این حوزه منجر شده‌است. به‌دلیل محوریت نداشتن پژوهش، تخصص‌گرایی و برنامه‌ریزی جامع‌نگرانه، عمده اقدامات به‌صورت مقطعی و پروژه‌ای، جوشیده از دغدغه‌های فردی یا برخواسته از ادراک و تجربه زیسته محدود و ناقص شخصی بوده‌اند که به نتایج کم‌اثر و سطحی انجامیده‌است.
* مغفول ماندن بسیاری از حوزه‌های موضوعی مورد نیاز مخاطب
در این پژوهش، مغفول ماندن بسیاری از حوزه‌های موضوعی مورد نیاز مخاطب به‌عنوان چالش تولید و ترویج محتوای ادبی برای گروه کودک و نوجوان بیان شده و آمده است که آثار تألیفی از لحاظ موضوع‌یابی، مسئله‌مندی و نیازشناسی دچار ضعف جدی بوده و به بسیاری از بحران‌ها و مسائل آسیب‌زای دوره کودکی و نوجوانی کم‌توجهند. در چنین شرایطی، مخاطبان برای پاسخ به نیازها و دغدغه‌های خود، بیشتر سراغ آثار ترجمه‌ای و خارجی می‌روند که اغلب حاوی پیام‌هایی آسیب‌زا و ناسازگارند.
* خلأ در تألیف و تربیت آفرینش گر
دیگر چالش این حوزه در این گزارش به خلأ در تألیف و تربیت آفرینش گر اشاره شده و آمده است که: فعالیت مؤثر و پیوسته در این حوزه مستلزم حضور و استقرار متخصصان دغدغه‌مند و مسئله‌شناس است. در شرایط کنونی، مجموع آثار تألیفی کمیّت و کیفیت مطلوبی نداشته و در زمینه پرورش و تربیت آفرینش‌گر و متخصص کودک و نوجوان و زیرساخت‌ها و مواد آموزشی مربوطه نیز خلأ جدی وجود دارد. آفرینش‌گران فعال و دغدغه‌مند کنونی نیز کم‌شمار بوده و در میان مخاطبان چندان شناخته شده نیستند.
* فعالیت جزیره‌ای و رویکرد غیرتعاملی نهادهای مسئول
این پژوهش رویکرد نادرست تمرکز بر مصادیق محتوایی و فعالیت جزیره‌ای و رویکرد غیرتعاملی نهادهای مسئول را به‌عنوان یکی از چالش‌های این حوزه معرفی کرده و توضیح می‌دهد که رویکرد نادرست تمرکز بر مصادیق یا تک‌محصول‌ها، اگرچه در کوتاه‌مدت جذب مخاطب را به‌همراه داشته و دستاوردساز است، اما نمی‌تواند به‌طور ماندگار و گسترده‌ای جریان‌سازی کرده و انس کودکان و نوجوانان با محتوای ادبی را نهادینه کند. عمده دستگاه‌ها و نهادهای مسئول در این حوزه ارتباط پایدار و تعامل پویایی با یکدیگر ندارند و اغلب فعالیت‌ها و برنامه‌های اصلی خود را در سطح درون‌سازمانی دنبال می‌کنند. به‌این‌ترتیب، اقدامات انجام شده تأثیر محدود و اندکی بر کلان وضعیت مصرف فرهنگی کودکان و نوجوانان گذاشته و هدف راهبردی مشخص و دستاورد ملموس و سنجش‌پذیری محقق نمی‌شود.
* نظم‌دهی و انسجام‌بخشی به فعالیت‌های این حوزه
این پژوهش پیشنهاد می‌کند که نظم‌دهی و انسجام‌بخشی به فعالیت‌های این حوزه و راهبری سبد مصرف فرهنگی مخاطب کودک و نوجوان، به تدوین برنامه‌ای راهبردی و جامع (مصوب شورای‌عالی انقلاب فرهنگی) و به‌روزرسانی پیوسته آن نیازمند است. تعیین اولویت و رویکرد موضوعی و تنظیم نگاشت نهادی از لوازم اساسی چنین برنامه‌ای است. رصد و پایش مداوم زیست‌بوم فرهنگی کودک و نوجوان می‌تواند منجر به تصویری واضح از وضعیت مستقر شود. تصویری که می‌تواند یاریگر برنامه‌ریزان و آفرینش‌گران و تولیدکنندگان در ایده‌پردازی، خلق اثر، ترویج محتوا، بازاریابی و عرضه محصول باشد.
* تربیت آفرینش گر و حمایت از آثار تألیفی
این پژوهش یکی از راهکارهای حل این چالش را تربیت آفرینش گر و حمایت از آثار تألیفی عنوان کرده و ادامه می‌دهد که در راستای افزایش تخصص‌گرایی و بهبود وضعیت تألیف، روندها و زیرساخت‌های کنونی باید به‌سمت تربیت و آموزش افراد مستعد، توانمندسازی آفرینش‌گران کنونی و نیز حمایت از آثار تألیفی مطلوب، تغییر مسیر یابند. ازاین‌رو، لازم است ضمن تقویت ظرفیت‌ها و زیرساخت‌های آموزشی در مقاطع مختلف، در صنعت نشر و فعالیت‌های ترویجی نیز از آثار تألیف و بومی مطلوب پشتیبانی شود (مانند مشوق‌های مالیاتی و اعطای یارانه).
در این پژوهش تربیت آفرینش گر و حمایت از آثار تألیفی چهره سازی از نهادها و آفرینش گران حوزه کودک و نوجوان به‌عنوان راهکار دیگر مطرح شده و در توضیح آن آمده است که تمرکز بر جایگاه‌های حقوقی و آفرینش‌گران موفق و ترویج و چهره‌سازی از آنها می‌تواند پیوند مستحکم‌تری میان مخاطبان و محتوای ادبی ایجاد کند. زیرا نهادها و آفرینش‌گران از امکان همراهی طولانی‌مدت و پیگیری پیوسته توسط مخاطب برخوردار بوده و ظرفیت بسیار بیشتری برای هویت‌بخشی، الگو‌آفرینی و سبک‌سازی دارند.
* تقویت زنجیره ارزش و بهره گیری از ظرفیت‌های بازار فرهنگی
این پژوهش همچنین پیشنهاد تقویت زنجیره ارزش و بهره گیری از ظرفیت‌های بازار پردازی فرهنگی را مطرح کرده و بیان می‌کند که عرضه حداکثری محتوای ادبی مستلزم لحاظ ذائقه‌ها و گرایش‌های گوناگون مخاطب و قرار دادن محتوای مدنظر در زنجیره ارزش است. در صورت ایجاد پیوستاری در سیاستگذاری و برنامه‌ریزی در این حوزه، می‌توان منابع فرهنگی غنی دینی و بومی را به زبان کودک و نوجوان امروز فراوری کرد و با بهره‌گیری از ظرفیت‌های بازار پردازی فرهنگی به بازتولید چنین آفرینش‌هایی در قالب‌های گوناگون پرداخت.
* تقویت جریان اقتباس
راهکار دیگر مرکز پژوهش‌های مجلس در این پژوهش مبتنی بر تقویت جریان اقتباس و سرمایه‌گذاری در صنعت و پی نما مطرح شده که در توضیح آن بیان می‌کند که با تقویت جریان اقتباس می‌توان جهان‌های داستانی و شخصیت‌های بومی و آئینی را در قالب رمان بازآفرینی کرد و با نگارش فیلم‌نامه‌ها و بازی‌نامه‌های اقتباسی براساس رمان‌های پرمخاطب و غنی به گسترش جهان داستانی خلق شده در دیگر قالب‌های هنری و رسانه‌ای پرداخت. صنعت پی‌نما نیز ظرفیت فراوانی در شکوفایی زنجیره ارزش آثار ادبی داشته و می‌تواند حلقه اتصال کتاب و آثار نمایشی (به‌ویژه پویانمایی) باشد. با سرمایه‌گذاری در پی‌نما، هم مخاطب بالقوه‌ای برای آثار اقتباسی فراهم می‌شود و هم بهره‌وری فرایندهای تولید آثار نمایشی افزایش می‌یابد. رویکرد ارتباطات سازمانی در میان دستگاه‌های مسئول در این عرصه نیازمند بازنگری جدی است. همرسانی نیازها و ظرفیت‌ها میان مدارس، مراکز کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، مساجد، فرهنگ‌سراها و دیگر نهادهای مرتبط و برقراری تعاملات هم‌افزا در این زمینه، ضروری است.
در یکی جمع بندی نهایی محوری‌ترین مسائل و چالش‌های این حوزه از منظر سیاستی و تقنینی عبارتند از:
۱. نبود نقشه راه راهبردی در حوزه کودک و نوجوان،
۲. مغفول ماندن بسیاری از حوزه های موضوعی مورد نیاز مخاطب،
۳. خلأ جدی در تألیف و تربیت آفرینش گر،
۴. رویکرد نادرست تمرکز بر مصادیق محتوایی،
۵. فعالیت جزیره ای و رویکرد غیرتعاملی نهادهای مسئول.
در راستای مسائل یاد شده، این راهکارها پیشنهاد می شوند:
۱. تدوین برنامه راهبردی و تنظیم نگاشت نهادی،
۲. رصد و شناسایی مداوم نیازهای کودکان و نوجوانان،
۳. تربیت آفرینش گر و حمایت از آثار تألیفی،
۴. چهره سازی از نهادها و آفرینش گران حوزه کودک و نوجوان،
۵. تقویت زنجیره ارزش و بهره گیری از ظرفیت های بازارپردازی فرهنگی،
۶. تقویت جریان اقتباس و سرمایه گذاری در صنعت پی نما (کمیک)،
۷. بهبود تعامل میان دستگاهی.
انتهای پیام/
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد